ಹೀಗಲ್ಲವೇ ನಾನು
ಚಿರಪರಿಚಿತಳು ಇತಿಹಾಸದಿ??
ರಕ್ಕಸಿಗೂ ಭೀಕರವಾದ
ವಿಷ ಜಂತುವಾಗಿ?!
ಇಂದಿಲ್ಲಿಹೆನು,
ಜಗಕೆ ಬಿಚ್ಚಿಡಲು,
ಎನ್ನಂತರಾಳದೊಡಲು,
ಮತ್ತಲ್ಲಿ ಹೂತಿಟ್ಟ ಅಳಲು!
ಹದಿಮೂರರ ಹರಯದಿ
ಚಿಗುರಿದ ಮೈಮನವ ಹೊತ್ತು,
ಸೇನಾಧಿಪತಿಯ ತಾಳಿಗೆ
ಹಿಗ್ಗಿ ತಲೆಯೊಡ್ಡಿ,
ನಲಿಯುತ ತೊರೆದೆ
ನಾನೆನ್ನ ತವರನು!
ಎಣೆಯಿತ್ತೇ ಅಂದೆನ್ನ ಸಂತಸಕೆ?!
ಆದರಂದೇ ಸಂಭ್ರಮವೆನ್ನ
ತೊರೆದಿತ್ತೆಂದರಿಯಲು
ಹಿಡಿದದ್ದು ಮಾತ್ರ ಕ್ಷಣಕಾಲ!
ಪತಿಗೆ ನಾ ನಿಕೃಷ್ಟಳು,
ಸತಿ ನಾ ಹೆಸರಿಗೆ ಮಾತ್ರ
ಅವನಿಗವನದೇ ಕಾರುಬಾರು
ಕಂಸನಾಣತಿಯಂತೆ ದರ್ಬಾರು
ಅಂತಃಪುರದಿ ಬರಿ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರು
ದಿನಗಳೆದಂತೆ ವಿಚಿತ್ರ ನೋವು
ಸಂಕಟ, ಒಡಲುರಿ,
ಅವರ್ಣ್ಯ ವೇದನೆಯೇಕೆಂದರಿಯೆ!
ಕಂಸನ ಅರಿಯ ವೇಶ್ಯೆಯಾಗಿ,
ಅವನಸುನೀಗಿರೆ ಅರಿತೆ,
ನಾನೀಗ ವಿಷಕನ್ಯೆಯೆಂದು!
ನಾನಿಲ್ಲಿ ಕಂಸನ ದಾಳವಷ್ಟೇ,
ಕುತಂತ್ರದ ಅಸ್ತ್ರ ಮಾತ್ರವೆಂದು!
ನನ್ನ ಪತಿಯೆಂಬವ ನನಗಿತ್ತ
ವರ ಮತ್ತು ಪಟ್ಟ ಇದೆಂದು!
ಬಂತದೋ ದೈತ್ಯ ಕಂಸನ ಕರೆ,
ಹೊರಟು, ವಿಷವೂಡಿಸಿ,
ಗೋಕುಲದಲಿಹ ಬಾಲರೆಲ್ಲರ
ಸಂಹಾರಗೈಯ್ಯಲು!
ಒಮ್ಮೆಗೆ ಕಂಡಿರದ
ಹರುಷ ಕಂಡೆನೇ?!
ಕೃಷ್ಣ ಬಂದಿಹನೇ?
ನನ್ನೀ ಪೂತಜನ್ಮಕೆ
ಮಂಗಳ ಹಾಡಲು?!
ಗೋಕುಲದಿ ಬಾಲಕೃಷ್ಣ
ತುಂಟನೋಟ ಬೀರಿ,
ತೊಡೆಯೇರಿ ಸ್ತನ್ಯವ
ಹೀರಿದಾಗಲೇ ತಿಳಿದೆ!
ಸೆಳೆದದ್ದು ಸ್ತನ್ಯವನಲ್ಲ,
ಎನ್ನ ಜೀವಸೆಲೆಯನ್ನು!
ಕ್ಷಣದಿ ನೀಡಿಬಿಟ್ಟನೇ
ನನ್ನೀ ಅಸಹ್ಯ ಜನ್ಮಕೆ
ಮುಕ್ತಿಯನು?!
ಸದಾ ಹಂಬಲಿಸುತಿದ್ದ
ಮಾತೃತ್ವದೊಂದಿಗೆ
ಸಾರ್ಥಕತೆಯನು?!
ಇಂದೇ ತೆರೆಯನೆಳೆದಿರುವೆ,
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕ್ಷೋಭೆಗಳಿಗೆ!
ಅನಂತನಲಿ ಲೀನವಾಗಲು ನಾ,
ವಿಷಕನ್ಯೆಯಾಗಲೇ ಬೇಕಿತ್ತು!!
ಚಡಪಡಿಸುತಿವೆ ಹಾಳೆಗಿಳಿಯಲಕ್ಷರಗಳು
ಪರಿತಪಿಸುತಿವೆ ಅಣೆಗಟ್ಟೊಳ ಭಾವಗಳು
ಧಾರೆಯಾಗಲು ಕಾಯುತಿವೆ ಸಾಲುಗಳು
ಇವೋ ಬಸಿರಾಗಿ ಹಡೆಯದ ಮೋಡಗಳು!
ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಾದು ನಿರಾಸೆಗೊಂಡ ಕ್ಷಣಗಳು
ತಣಿಸದ ತುಂತುರುವಿನ ರಸನಿಮಿಷಗಳು
ದಕ್ಕದ ಗುರಿಯ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿದ ಹುಸಿದಿನಗಳು
ಬೆಂದಿವೆ, ನೊಂದಿವೆ ಮನ:ಪಟಲದೊಳು!
ನಾ ಹಿಗ್ಗಿರಲು ಹೊಳೆದ ಅಪ್ಪನ ಕಣ್ಣುಗಳು
ಕುಗ್ಗಿರಲು, ಮುಲಾಮಾದ ಹಿರಿಯ ಕೈಗಳು
ಮೈ ಮರೆತಿರೆ ನೋವಲೆಚ್ಚರಿಸಿದ ಕಾಲ್ಗಳು
ಮೂರ್ತತ್ವ ಬೇಡಿವೆ ಭಾವಪರಿಧಿಯೊಳು!
ಹರಿಹಾಯಲು ಮುಗಿಬೀಳುತಿಹ ಲಹರಿಗಳು
ಎಡೆಕಾಣದೆ ನಾ ಮರುಗಿರೆ ತುಮುಲದೊಳು
ಉತ್ಕಟಕತೆಯೆದುರು ಸೋಲುತಿರೆ ಪದಗಳು
ಭಾವಪ್ರವಾಹವೇ ಏಳಬೇಕಿದೆಯೆದೆಯೊಳು!
ಮತ್ತೆ ನೀನು ನೆನಪಿನ
ಪಳೆಯುಳಿಕೆಯಾಗುವ ಸಮಯ
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಸಿಹಿಕಹಿಗಳನ್ನೂ
ಹೊಟ್ಟೆಯಲಿಟ್ಟು ಮರೆತಂತೆ
ನಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಮೇಯ!
ಭೂತದ ಜತೆ ಧೂಳನೂ
ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ
ಹಳೆಯ ಡೈರಿಗಳ ಜತೆ
ಸೇರುವ ಸಮಯ!
ಕಳಕೊಂಡಿದ್ದು ಹೆಚ್ಚೋ
ಗಳಿಸಿದ್ದು ಮಿಗಿಲೋ?
ಮರೆಯಲಾಗುವುದೇ?
ಹೊಸ ಲೆಕ್ಕದ ಹಾಳೆಗೂ
ಬೇಕೇ ಕ್ಯಾರಿಫ಼ಾರ್ವರ್ಡ್!
ಕಳಕೊಂಡಿದ್ದು ಬಂದೀತೆಂಬ
ಭರವಸೆ,
ಗಳಿಸಿದ್ದು ಉಳಿದೀತೆಂಬ
ಅತಿಯಾಸೆ!
ಎಲ್ಲ ಬಿಟ್ಟು ಹೊಸವರ್ಷದಲಿ
ಹೊಸದಾಗುವಂಥ
ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ಕಂಡರೆ ಅಸೂಯೆ!
ಎಷ್ಟು ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ ಬಾಳಿದರೂ
ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ಹೊಸತಿನ್ನೇನೋ
ಇದೆಯೆಂಬ ಆಸೆಯನು!
ಸೆರಗಲೇ ದುಗುಡವಿದ್ದರೂ
ಕಷ್ಟ ಬರದಿರಲಿ
ಎಂದಾಶಿಸುವ ಪೆದ್ದುತನವ!
ಒಂದೆಳೆ ಭಾವಕ್ಕೂ ಜೋತು
ಸೋತು, ಸುಣ್ಣವಾಗುವ ಜೀವಕ್ಕೆ
ತಂಪೆರೆವ ತುಂತುರು ಹನಿಗಳು
ಚುಮುಚುಮು ಬೆಳಗಿನ ನೇಸರ,
ವಸಂತನ ರಂಗು, ಶಿಶಿರನ ಗುಂಗು
ಬದಲಾಗದೆಂಬ ಘನ ನಂಬಿಕೆ!
ಆದರೂ...
ವ್ಯಾಲೆಂಟೈನ್ ವರ್ಷವೆಂಬಂತೆ
ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ,
ಮುದಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ 2014,
ಮನಸ್ಸೇ ಬರುತ್ತಿಲ್ಲ, ನಿನಗೆ
ವಿದಾಯ ಹೇಳಲು,
ಎಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ನನ್ನೊಲವೂ
ಮಾಯವಾಗುವುದೆಂಬ ಅಳುಕು!
ಹುಟ್ಟೇ ಇಲ್ಲದ ಹರಿಗೋಲಿತ್ತು,
ಸುಳಿಭರಿತ ನದಿಯಲಿ ಬಿಡುವೆ
ಸುಖದ ಹೊನಲಲಿ ತೋಯಿಸಿ
ನೋವಗಾಯವಾರದಂತಿಡುವೆ!
ಉಸಿರು ಕಟ್ಟುವೆಡೆ ತಂದಿಡುವೆ,
ಉಸಿರಾಡುವ ಅನಿವಾರ್ಯವ!
ಕಂಗಳಲಿ ಹುಲುಸಾಗಿ ಹರಡುವೆ
ನನಸಾಗದ ಕನಸಿನ ಹಂದರವ!
ಹಾರಲೊಂದೇ ರೆಕ್ಕೆಯ ನೀಡಿ
ಹಾರುವ ಆಸೆಯನಿಮ್ಮಡಿಸುವೆ
ಮಧುಮೇಹಿಗಿತ್ತ ಸಿಹಿಯಂತೆ,
ಅಕಾಲ ಹರ್ಷಧಾರೆ ಹರಿಸುವೆ!
ಹುಳುಕಲಿ ಥಳುಕನಿಟ್ಟು ಇಹದಿ,
ಮೋಹದ ಹುಳವನಿಟ್ಟು ಮನದಿ
ಪುತ್ಥಲಿಯೊಲು ಬಳುಕಿಸಿ ಕುಣಿಸಿ
ಅರಿವಿಡುವೆ ಉಳುಕ ನೋವಲಿ!
ಗುರಿಯೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯ ಬೆನ್ನಟ್ಟಿಸಿ
ಮಸುಕಿನ ದಾರಿಯಲಿ ದಣಿಸುವೆ
ಸಾಕಿನ್ನು ಬದುಕೋಣ ಎಂಬಾಗ,
ಕೊನೆಘಳಿಗೆ ಬಂತೆಂದುಸುರುವೆ!
ಬದುಕೇ! ನಿನಗೆ ನೀನೇ ಸಾಟಿ!!
ಬಲವೆಷ್ಟಿದ್ದರೂ ನೀರೆರೆಯದಿರೆ
ಬದುಕೀತೇ ಹೊಲ?
ಛಲವೆಷ್ಟಿದ್ದರೂ ಬೆವರಿಳಿಯದಿರೆ
ದೊರಕೀತೇ ಫಲ?
ಬಯಕೆಯೆನಿತಿರಲು ಕೃತಿಯಿರದೆ
ಭವಿಸೀತೇ ಕನಸು?
ಮೋಹವೆನಿತಿರಲು ಪ್ರೀತಿಯಿರದೆ
ಸವಿದೀತೇ ಮನಸು?
ಜೀವಜಲದೊರತೆಯೇ ಬತ್ತಿರಲು
ಅಳಿಯದೇ ಚಿಲುಮೆ?
ಭಾವಸೆಲೆಯೊರತೆಯೇ ನಿಂತಿರಲು
ಉಳಿವುದೇ ಒಲುಮೆ?
ಪದಗಳೆನಿತಿರಲು ತುಡಿತವಿರದಿರೆ
ಆಗುವುದೇ ಕವನ?
ಬಂಧಗಳೆನಿತಿರಲು ಮಿಡಿತವಿರದಿರೆ
ಸಾಗುವುದೇ ಜೀವನ?
ಅವಲಂಬನೆ ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯವೋ
ಅಷ್ಟೇ ಸತ್ಯ ನಿಸರ್ಗದಿ,
ಪ್ರತಿಕೂಲಕ್ಕೆ ರೂಪಾಂತರವೂ,
ಮೈ-ಮನದ ಮಾರ್ಪಾಡೂ!
ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳುವುದೂ,
ಒಗ್ಗಿ ಜಡ್ಡುಕಟ್ಟುವುದೂ!
ಚಳಿಯ ಕೊರೆತ ಸಹಿಸದೆ ಚರ್ಮವ
ದಪ್ಪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲವೇ
ಧ್ರುವದ ಹಿಮಕರಡಿ?
ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದೆಯೂ ಕಾಣಲು ಕಲಿತಿಲ್ಲವೇ
ಬಾವಲಿ?
ಲಜ್ಜೆಯೊಂದಿಗೇ ಬದುಕುತಿಲ್ಲವೇ
ನಾಚಿಗೆಮುಳ್ಳು?!
ನಾನೂ ಬರೀ ಜೀವಿಯೇ!
ಬೆರೆಯಲು ಹಂಬಲಿಸಿದ ಮನ,
ಒರಟಾಗಬಹುದು.
ಸನಿಹ ಬಯಸಿದ ಮೈ,
ದೊರಗಾಗಬಹುದು.
ಹೆಚ್ಚೇನು, ನಾನೂ ಒಂದು
ಕಲ್ಲಾಗಬಹುದು!
ಗುರುತೂ ಹಿಡಿಯಲಾಗದಂತಹ,
ನೆಲಕಿನ್ನೊಂದು ಕಲ್ಲು ಅಷ್ಟೇ!
ಸಮಾಧಾನವಿಷ್ಟೇ,
ಕಲ್ಲು, ನೋವಲಂತೂ ಕರಗದು!
ಅಂದಿನಾ ಸಮಯವೆಷ್ಟು ಹಿತವಾಗಿತ್ತು
ಮನ, ಇದಳಿಯದೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲಿತ್ತು!
ಅರಿವಿತ್ತು ಆ ತಳಮಳ ನಿನ್ನಿಂದಲೆಂದು,
ಅಂದರಿತೆ, ಉಗುರಲೂ ಜೀವವಿತ್ತೆಂದು!
ನಿನ್ನ ಸೋಕಲದೂ ತುಡಿಯುತಿತ್ತೆಂದು!!
ಅಂದಾಡಿದ ನುಡಿಗಳು ನನಗೆಂಬಂತಿತ್ತು
ಕಲ್ಮಶವಿರದ ತುಂಬುಪ್ರೀತಿ ಕಂಡಂತಿತ್ತು
ಸಮಯದಲೆಯ ಭಯ ಬೆನ್ನಿಗೇ ಇದ್ದಿತ್ತು
ಎಂದಿನಂತೆ ಕಾಲದ ನಿರ್ದಯತೆ ಗೆದ್ದಿತ್ತು
ಏನಚ್ಚರಿ! ಆದರೂ ಮನ ಸ್ಥಿಮಿತದಲಿತ್ತು!
ಯಾವುವೂ ನನ್ನ ತೊರೆದಿಲ್ಲವೆಂಬಂತಿತ್ತು
ಅವೋ ಸವಿನೆನಪಾಗಿ ಬಡ್ತಿ ಹೊಂದಿತ್ತು!!
ನೆನಪಿನಂಗಳದಿ ಕೆಂಗುಲಾಬಿ ನಗುತಿತ್ತು!
